Objawy problemów emocjonalnych mogą prowadzić do niezamierzonych reakcji, które mają odzwierciedlenie w prawie. Przykłady pokazują, jak życie osobiste może eskalować do punktu, w którym interweniują organy ścigania.

Przykład 1: Strata dziecka

Człowiek spodziewa się dziecka, jest szczęśliwy, bo już niedługo stanie się rodzicem. W trakcie oczekiwania dochodzi jednak do poronienia. W jednej chwili życie staje się inne. Jesteśmy podłamani i próbując nie myśleć, topimy smutki w alkoholu, chcąc złagodzić ból po stracie dziecka.

W miarę upływu czasu zaczynamy mieć trudności w relacjach z najbliższymi osobami, aż do tego stopnia, że partner odchodzi. Coraz częściej wszczynamy bezsensowne kłótnie, próbując wyrzucić ból ze swojego życia. Rodzina ma dosyć i zakłada niebieską kartę, ale sytuacje się powtarzają. Kilka razy przyjeżdża wezwana POLICJA, co ostatecznie prowadzi do zamknięcia w zakładzie karnym.

Ktoś mógłby powiedzieć, że wszystkiemu winny jest alkohol. Czy aby na pewno? Zdecydowanie nie. Na pierwszy rzut oka może tak się wydawać, ale próbujemy po prostu nie myśleć i ugasić ból. Potem następuje eskalacja zdarzeń, po której nasze życie może już nigdy nie być takie samo.

Przykład 2: Wczesne uzależnienie

Człowiek w młodym wieku, zaledwie 7 lat, ma pierwszy kontakt z alkoholem. Oczywiście sam by sobie go nie załatwił, więc wiadomo, że przykład idzie z góry i ktoś powinien być za to odpowiedzialny. Lata mijają, a picie wódki staje się tak oczywiste jak picie wody. Nie ma żadnej okazji, która nie byłaby dobra do picia. Do tego stopnia, że picie pod sklepem staje się normalne. Przyjeżdża patrol i dostajesz mandat za mandatem. W sumie nie wyrządzasz nikomu krzywdy, ale gdybyś spojrzał trzeźwymi oczami na sytuację, szybko zorientowałbyś się, że dajesz zły przykład. Młode osoby mogą myśleć, że to normalne.

Zaczynasz zbierać punkty jak na stacji paliw. Punkty oczywiście przekładają się na nagrodę, ale niestety nie taką, jakiej byś się spodziewał. Zanim się obejrzysz, lądujesz w zakładzie karnym. Niby nikomu krzywdy nie robisz oprócz samego siebie. Ale jest to dla ciebie już tak naturalne jak chleb powszedni, choć i ten chętnie zamieniasz na procenty. Przechodzisz wiele razy odwyk i nic. Już wydawało się, że może teraz się uda, ale jednak nie.

Nawet nie masz zielonego pojęcia, że w alkoholu, papierosach czy nawet zwykłym jedzeniu są substancje, które mają cię uzależnić, żeby twoje życie nie było coraz lepsze. Czy wiedząc to, zrobiłbyś coś z tym? Czy stanąłbyś okoniem i powiedział: „nie dam wam tej satysfakcji”? Czy masz tyle siły i odwagi, żeby zatrzymać proces, który prowadzi tylko w jednym kierunku? Już nie robi na tobie wrażenia długość izolacji, bo gdy wychodzisz, masz coraz większe pragnienie. Czasami myślisz, że już sobie dasz radę, a tu nagle spotykasz kolegę i cały czar pryska.

Przykład 3: Rozpad małżeństwa

Ożeniłeś się, na początku wszystko było piękne jak zwykle. Z czasem jednak okazuje się, że to nie to. Coraz mniej się układa, coraz więcej wyzwań stoi przed tobą, z którymi zaczynasz sobie nie radzić – praca, dom, dzieci. Następuje proces rozstania i rozwodzisz się. Partnerka miała być na całe życie, piękne życie, ale sytuacja rozwija się inaczej.

Nie mogąc pogodzić się z sytuacją, zaczynasz gasić ból i smutek w alkoholu. Z czasem problemy z alkoholem przekładają się na pracę. W końcu ją tracisz, a była żona, oczekuje alimentów. Ponieważ nie zarabiasz, zaczynasz popadać w długi. Przez jakiś czas udaje się uniknąć więzienia, ale w końcu tam trafiasz. Zmiana miejsca zmienia wszystko. Zaczynasz nienawidzić swojego życia. Sytuacja trwa na tyle długo, że się do niej przyzwyczajasz. Już jest ci to obojętne, nie zdajesz sobie sprawy, że to zmienia człowieka tak, że później ciężko wyjść na prostą.